Componist: Dean Goffin
Publicatie: General Series 1329

De componist, de Nieuw Zeelandse heilsoldaat Dean Goffin, diende tijdens de Tweede Wereldoorlog als kapelmeester in het geallieerde leger. Tijdens zijn verblijf in Londen bezocht hij de Sint Paul’s Cathedral en raakte daar gefascineerd door een schilderij van de schilder William Holman Hunt. Hunt had hier Jezus afgebeeld achter een zo goed als gesloten deur zonder deurklink en gaf dit schilderij de naam The Light of the World.

Het schilderij bleef in de gedachten van Dean Goffin maar rondmalen en uiteindelijk ging hij in gesprek met Engelse collega’s. Eric Ball, als musicaal leider ooit betrokken bij het Leger des Heils, ging met hem dit schilderij bekijken. Samen kwamen ze tot de conclusie dat de diep gelovige schilder, hiermee heeft willen uitbeelden dat Christus in de donkere wereld naar jou op zoek is, je het maar aan hoeft te geven, te kloppen op de deur, en Hij, Christus, zal de deur zal voor je openen. Dean Goffin kwam niet los van die gedachte en als componist schreef hij, geïnspireerd door Eric Ball, “ The Light of the World.”

In the Light of the World hoort u door het gehele orkest heen telkens het kloppen op de deur beginnend met de hoorns,en de euphoniums. In het voorspel beschrijft de componist als het ware de schoonheid van het schilderij. En met het geweldige „Een naam is onze hope” laat de componist horen hoe hij de schilder Hunt heeft begrepen. De eerste keer wordt de melodie gespeeld door het zacht koper. Dan volgt een tussenspel. We horen hier duidelijk de signalen om alert te blijven niet te verzaken maar de componist laat hier het orkest ook uitbeelden dat het allemaal heel mooi en heel groots kan zijn maar dat het warme, veilige gevoel ook zo maar om kan slaan in twijfel en onrust. Heel duidelijk komt dit tot uitdrukking in een fraaie melodie, gespeeld door de euphoniums, gevolgd schreeuwende schrille dissonanten. In het laatste gedeelte van dit tussenspel wil de componist ook duidelijk aangeven dat het beuken op de deur soms niet beantwoord lijkt te worden. Hij jaagt het gehele orkest op naar een climax en laat daarna bijna alle muzikanten heel voorzichtig als het ware met eerbied op de deur kloppen, en na een generale rustmoment komt opnieuw het koraal: „Een naam is onze hope”.